20111002
Naar een IDEE van Hanco Kolk . . .
Blogvriend, ik vind dat ik het je NU dan eindelijk maar es moet vertellen. Hier op de Rhonda-blog. Dat is de plaats ervoor. Daar komt ie: onze geliefde Rhonda krijgt vanaf nu één echte vader en eh . . . een soort cyber-vader. Wees gerust, Hanco en ikzelf zijn er eerder opgelucht dan bedroefd over. Hanco, als schrijver, komt voortaan ten opzichte van het Rhonda-project, flink wat meer op afstand.
Toen Hanco en ik vorig jaar onze Rhonda opnieuw tot leven wilden wekken, hebben we het er -volgens m'n beste herinnering- wel uitgebreid over gehad, hoor. Dat ik deze keer wilde gaan "meeschrijven". Hanco de grote lijn, de plot, de gekke wendingen, de scenes, de lokaties, de grote spanningsbogen en intrige's. Ik zou dan de regie doen, het acteren, de dialogen. Maar toch ook wat van de kleine plotjes en kleine boogjes. Hanco's scenario, in tamelijk grove penseelstreken, zou telkens verder worden "ingevuld" en uitgewerkt door mij. En waarom niet? Over het verhaal waren we het immers roerend eens. Toch?
En we hebben het geprobeerd. Hanco aan het schrijven ik uitwerken en tekenen. Grote stukken, superleuke Kolk-scenario belandden in m'n mailbox. Links, fotootjes, doku. Ik kon aan de gang en ik ging aan de gang. . . . . . . totdat boem!
Achteraf zat het er ook wellicht wel een beetje aan te komen, hoor. We bleken gewoon niet meer dezelfde jongens van toen. Natuurijk is er in dit soort dingen nooit precies aan te wijzen wat er waar en waarom deze werkwijze dan uiteindelijk toch niet helemáál klikt, enzo. Vijftien jaar ouder is ook vijftien jaar verder natuurlijk. Pas als je aan het werk gaat, en je de ideeën begint te concretiseren merk je hoe fundamenteel verschillend je er dan soms toch nog toch tegenaan kijkt. Waar onze schrijverij elkaar ontmoette en waar het elkaar in de weg ging zitten. Affijn, we hebben het er maar eens over gehad en besloten dat ik, qua Rhonda, maar wat meer het voortouw moest gaan nemen. Ook qua schrijven.
Hier zijn we op uitgekomen. "Help me, Rhonda" wordt een graphic novel van Hans van Oudenaarden naar een IDEE van Hanco Kolk.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Mijn ervaring is dat een creatief proces best een gevecht mag zijn maar nooit een oorlog.
En tegenwoordig zijn er genoeg 1-oudergezinnen die hun kinderen perfect aan de maatschappij afleveren.......
Succes met het grootbrengen van Rhonda !!
Jammer dat het niet werkte. Voor jullie beide zal dat niet makkelijk geweest zijn maar ik ben blij dat jullie eruit gekomen zijn. Hopelijk dat jullie beiden in een superdeluxe making off editie van Rhonda (laat het in godsnaam geen "help me Rhonda" worden) nog eens samen de verschillen willen toelichten en ik ben wel benieuwd wat Hanco van het eindresultaat vindt (ergens achterin 2014 was het toch?).
Alle documentatie over de Zephyr is overigens schitterend. Dat ding is toch ook net een diner op wielen! En dan die landschappen, geweldig!
Mooi ook te zien hoe de artwork uit die tijd vrijwel naadloos aansluit op jouw tekenstijl.
Je bent een groot voorbeeld voor mij , ik bewonder je werk , ik probeer ook te schrijven en te tekenen , schetsen niet zo goed als jij maar al doende leert men . Als je kan moet je maar eens een bezoekje brengen aan mijn weblog http://www.project-bizzy-joe.blogspot.com/ op deze blog probeer ik onderwerpen te delen die inspiratie kunnen zijn voor andere schrijvers en tekenaars . Groeten
Joeri
Mooiste trein in een strip lijkt toch wel de Zephyr te worden. Mooise gebruik van een trein in een videoclip?
http://www.youtube.com/watch?v=HPxjFo9ot3s
@Anonymous: Dank!
@Otto: Hanco is een zeer getalenteerde, maar ook een doodlieve jongen. We hebben de balans opgemaakt en daarna eigenlijk heel hartelijk afscheid genomen. Mylene Farmer is geweldig en dank voor de aardige woorden.
@Joeri: Wauw! Ik bloos ervan! Erg leuke blog, trouwens! Ga ik binnenkort misschien eens uitgebreid op snuffelen.
Post a Comment