Als ik nou zo door redeneer, krijg ik steeds meer het gevoel dat de toekomst van strip eigenlijk helemaal niet zal gaan over de “techniek”. Om welke platforms of welke app’s ofzo zometeen het stripmedium moeten gaan overnemen van ons geliefde, klassieke papier. Hou toch op met je app’s!!! Dat blijft, ik hoop dat ik niemand beledig, uiteindelijk allemaal toch oppervlakkig geneuzel. Allemaal vorm en buitenkant. Zoiets, die technische kant, verandert immers elke minuut. Morgen zijn er weer nieuwe app’s. Nieuwe gadgets. Nieuw internet. Daar gaat het, ten diepste, niet toch om? Neen, blogmakker. Uw tekenaar zit hier in een totaal andere groove.
Observatie:
Ik zie mensen honderden euro’s neerleggen voor twee uurtjes North Sea Jazz met Prince. Duizenden mensen duizenden kilometers afleggen voor anderhalf uur Nederlands elftal. (ALS je al een kaartje kon krijgen, tenmiste. Voor krankzinnig veel mensen was het al mooi om, tijdens de wedstrijd, in de BUURT van het stadion de pleinen te vullen) Ik zie een ongelofelijke opwinding rondom voorpremiére’s, aparte kledingmerken, Franse wielerronde’s, noem het maar op. Ik zie dat mensen heel veel geld overhebben om ergens exclusief “erbij te mogen zijn”.
En dat “exclusief” mag dan ook nog best een beetje duur. Je koopt blijkbaar niet alleen de momentane beleving, je verwerft hier meteen ook status voor de toekomst. “Reflected glory” en prima voor je ”credebility”. Zelfs al zie je ter plekke helemaal niks. Maakt niet uit. Hee, iedere sufkop kan nu immers ALLES al zien op ’t net. Twee klikken en je hebt het schermbreed in huis. Maarrrrrrr . . . dan natuurlijk altijd wel virtueel. Achter het ruitje. Onecht. Goedkoop. Enne dus . . . “goedkoop”.
“Erbij geweest zijn”. Dat is wel wat anders. Dat je dát kan zeggen. Dát doet het zeer goed bij de koffie-automaat, morgen. ECHTHEID telt!!!
Okee. Fascinerend cultuurfenomeen. Hoe dit alles dan te vertalen naar strip, Hans?
5 comments:
Tot nu toe helemaal mee eens, benieuwd naar jouw oplossing.
Ook jouw opmerking dat internet als roeptoeter dienst kan doen onderschrijf ik volledig. Moet er misschien een gemeenschappelijke blog van min of meer verwante tekenaars komen om samen extra aandacht te krijgen? Behalve mezelf denk ik dan aan Vano, Jeroen Steenhouwer, Jorg de Vos, eh... zijn er nog meer bloggende realistische tekenaars?
Vooral niet "samen" doen denk ik dan weer. In je eentje ben je pas echt de moeite waard! En zo laat je ook geen verantwoordelijkheden aan ander over (handig want dat gaat vroeg of laat toch wringen). Maak en zorg voor je eigen werk.
@ Fred:
Een oplossing heb ik niet, hoor. Samenwerking op allerlei niveau's gaat wel belangrijk worden voor de toekomst van strip. Ben ik van overtuigd. Zie m'n volgende posting. Ga je ook naar Kampen? Misschien kunnen we daar nog verder
praten?
@ Anonymous:
Eigen werk maken en zorg voor dragen, absoluut. Samenwerking zal op een of andere manier toch ook moeten. Hoe, zie ik nog niet duidelijk.
Hoi Hans. Alles wat je benoemt is op de een of andere manier "belangrijk" voor zeer veel mensen. Prince, voetbal enz hebben een aantrekkingskracht op miljoenen mensen. De persoonlijke ontmoetingen (concert, voetbal stadion enz) is maar weggelegd voor een klein groepje (fan +). Of het feit dat het "bijwonen" het goed doet op kantoor weet ik niet, zal wel. Maar dat is dan omdat het dus voor veel mensen een status heeft. Als ik zeg dat ik naar een strip beurs ga op mijn werk wordt er gevraagd of de kamasutra beurs weer in het land is. Als je dan uitleg dat je stripboeken leest dan wordt er toch een beetje meewarig naar je gekeken. Ik denk dat daar een "opstakel" ligt.
En dan de nieuwe generatie, de jeugd. De strip heeft niets voor de jeugd te bieden want die moeten strips lezen op school (vroeger was dat wel anders, toen mocht dat niet). Maar door de educatieve strip is die markt toch wel verziekt. Alles wat je op school MOET ga je dus beslist niet doen in je vrije tijd en is vooral geen leuke hobby. Die markt is dus dood. Misschien moeten de strips weer in een slecht daglicht worden gezet.
Als er iemand een geweer leeg schiet in een supermarkt heeft ie Call of Duty of een andere game gespeeld en is dat de oorzaak, je hoort nooit dat ie een strip las. Maar gamen is stout dus wel leuk.
Er ligt dus een schone taak om strips IN te maken, cool, vet, stoer, anders sterft de striplezer uit en daarmee ook de stripmaker.
Hoe doen ze dat in de US met de comic, in Japan met Manga en ook in Frankrijk wordt nog steeds veel strips gelezen. Hebben we een bad boy voor de strips nodig zoals Paul van Loon? Of een strip site zoals gamekings.tv voor gamers is, stoere gasten met plakplaatjes op hun lijf die strips bespreken en cool maken en dat ook bij MTV of de regionale zenders kunnen doen.
Maak strips relevant, er toe doen, cool. Aan de strips zelf ligt dat niet, maar wel aan de spruitjeslucht die er aan zit.
@ Otto:
Dank voor je inbreng. Goed punt, hoor. Hier loop ik ook al tijden over te peinzen.
"Status", daar gaat het inderdaad wel om. Daar kom ik ook op uit. Strip, stripmakers, striplezers, allemaal lage status lui en lage status activiteiten. Suffe boekies, ouwe mensen. GVD! Wil ik eigenlijk óók niet bij horen.
Interessant om te onderzoeken waar dat ooit fout is gelopen, want dat was inderdaad niet altijd zo. Komt dat echt door de educatieve strip? Er bestaat toch ook schooltelevisie! Hoe dan ook. De geur van “ondeugd” rondom strip is wel erg verdampt.
Maar let op! Gek genoeg ben ik desondanks weer NIET zo gecharmeerd van een doordachte kampanje om dat image dan es, branchebreed, stevig aan te gaan pakken. Hoe slim ook. Bad boy “role models”, strips “stout” gaan maken, enzo.
Ik schat de striplezer namelijk erg hoog in. Moderne consumenten zijn extreem ervaren en voelen meteen dat ze gepiepeld worden. Ik ben ervan overtuigd dat je als stripbranche ontmaskerd wordt als je ook maar een beetje te kunstmatig zou aansturen op zo'n nieuw “brutaal image”.
De verloren status moet weer verdiend worden. Vanaf de basis. Op een of andere manier. Offers. Openheid. Kwetsbaarheid. Kwaliteit. Geloofwaardigheid.
Gezwollen begrippen, hoor. Geef ik meteen toe. Maar, toch.
Dáár wil je bij horen.
PS: En wat is er toch altijd mis met spruitjes? Ik ben dol op die kleine, groene rakkers!
Post a Comment