Dat spelen met die gestapelde, getekende realiteiten kan me op een of andere manier erg fascineren, hoor.
Papieren acteurs met ook nog een papieren "eigen leven"? En bij welke realiteit hoort de tekenaar zèlf dan weer? Is die eigenlijk wel helemaal echt?
In de kerstbijlage van Eppo, van binnenkort, heb ik mezelf als strip-character opgevoerd. Nou ja, als weerspiegeling in een lamp dan. Een soort kerstbal shot. De gefantaseerde auteur mijmerend over het bestaande werk . . .
5 comments:
Hmm... Ietwat verwilderde blik...?!?
In het echt ben je wel knapper.
Spectaculair!
Hans, je hoeft je geen enkele zorgen te maken, dit is zo goed en zo in de lijn met wat je aan het doen bent. Briljante vondst en schitterend uitgevoerd.
Ik kan mij een zeer beroemde Britse filmregisseur herinneren die ook standaard in zijn eigen films verscheen.Werd een beetje zijn handelsmerk.
Ik ben absoluut fan van dit soort dubbele lagen.
@ Henkus: Grooooote twijfels en diepe zuchten in die blik.
@ Anonymus: En ik ook van jou, Caroline
@Otto& Michel: Dank. Uiteindelijk nog wel flink lopen tobben over geloofwaardigheid enzo. Fictie over fictie? Humor over ernst? Die strip wordt niet persé erg grappig, straks. Is dit niet iets teveel "Verfremdung"? Neem ik mezelf door dit soort dingen eigenlijk wel serieus? Of m'n werk? Of m'n lezer?
Uiteindelijk toch gedaan, natuurlijk. Spelend kind.
Post a Comment