Signeren voor uw tekenaar

Om een of andere reden heb ik vaak graag een papiertje onder m'n hand tijdens het signeren in een stripalbum. Gewoon een velletje kopieerpapier ofzo.

Schuift je hand gemakkelijker over de ondergrond, een beetje als vloepapier bij het inkten en tegen vette vingervlekken enzo.

Nou is het gebruikelijk dat de tekenaar bij het dedicaseren, naast het tekeningetje in het album, ook even de naam van de nieuwe eigenaar schrijft. Dat het boek even echt wordt "opgedragen" aan een persoon.  Met erbij dan  "voor . . . " of op Franstalige festivals "pour . . ." natuurlijk.

Bloglezer, van niet alle namen die er bestaan weet ik meteen de spelling.  In Nederland en Vlaanderen kom ik er vaak wel uit, maar op Franstalige signeersessies vraag ik de "ge-dedicaseerden" dan soms gewoon even om hun naam voor me op te schrijven. Hardop spellen in het Frans ( of in het Franco-Engels ) in een drukke, lawaaige omgeving, maakt het voor deze tekenaar alleen maar ingewikkelder.

Geef ik ze dus gewoon even m'n potlood en m'n kladpapiertje. Even achterover zitten, slokje water en uitrekken terwijl de klant een buiginkje voor me maakt. Mooiste momentjes van de sessie.

Terug van de Brussele Stockel kerstmarkt (druk, gezellig, met telkens weer erg knappe Belgische lunches en diners. Wat zijn die Belgen toch geweldig . . .) vanmorgen even die kladpapiertjes uit m'n tas gekiepert.

Dédicases voor de tekenaar. Souveniertjes van m'n Brusselse dagen.