Rhonda in alle bushokjes?

Boeken verkopen zich niet zelf.

Als het werk erop zit voor de auteur en het spul is ingeleverd bij de uitgever, begint er een heel circus te draaien. Die auteur schreef natuurlijk alle ballonnetjes vol, tekende de voorkant en de achterkant van het boek en deed lijnwerk en inkleuring voor alle plaatjes op alle pagina's, maar nu gaat toch echt de uitgever ermee aan het werk.

De uitgever laat het boekje netjes, en voor een concurrerende prijs, drukken en zorgt er vervolgens voor dat het album verspreid wordt over allerlei verkooppunten, zodat de lezers het boekje ook daadwerkelijk zullen kunnen bemachtigen.

Was dat vroeger een hele klus, dat uitgeven, tegenwoordig is er veel veranderd. Drukwerk is extreem veel goedkoper geworden en het aantal fysieke verkooppunten (stripwinkels) is sterk afgenomen. Tegenwoordig gaat een groeiend aandeel van de boekverkoop immers via digitale/virtuele winkels en de post, zodat een uitgever véél minder voorraad- en toeleveringskosten hoeft te maken dan vroeger. Uitgeven is veel meer maatwerk geworden.

Maar al die potentiële lezers moeten nu natuurlijk nog wel weten DAT het album verschenen is. Door boven geschetste, onstane financiële ruimte, kan de uitgever vandaag de dag vaker besluiten naar buiten te treden, te adverteren voor z'n fonds. In eigen blad bijvoorbeeld, maar ook in de BOEKENKRANT van deze maand kwam ik dus zomaar een advertentie voor de nieuwe Rhonda tegen! WAUW! Geweldig! Leuk! What's next? De bushokjes?

Zet je toch meteen ook aan het denken. Onstane financiële ruimte bij uitgevers? Hmmm. Ook dan maar es gaan nadenken of de klassieke royalty-percentages voor auteurs nog wel  . . . van deze tijd zijn.