Grote opruiming bij Rhonda !

In de Eppo van vandaag hou ik grote opruiming. Ik vond dat het zolangzamerhand tijd werd het uitdijende universum van Rhonda-bijrollen een beetje uit te dunnen, het verhaal weer even helder te maken en de rit naar het einde duidelijk in te zetten. Kortom, uw schrijver slacht de bijrolacteurs bijna allemaal af in dit Eppo-nummer. Ik geef toe, een heerlijk gevoel!

Maar niet zonder een lichte toon, natuurlijk. We gaan ook dansen! Op een fijne sixtiesbeat nog wel! Want weinig kenmerkt dit decennium immers meer dan z'n muziek.

Fijne grote plaat hier natuurlijk. Nachtclub in de sixties! Mooie gitaartjes, buizenversterkertjes! Iedereen al een klein beetje lang haar! Hier even wat schetsen en doku!

Uitleg over een donkere psychologische beeldroman

Misschien, zo halverwege deel drie, is het eens tijd voor deze stripmaker om een wat te gaan beschouwen over de diepere lagen achter deze strip. Over het verhaal, de thematiek, wat ik er nou in wilde stoppen enzo. Beetje uitleg over motivatie om het op déze manier te doen, dat soort dingen. Misschien zelfs ook over de zaken die niet zo goed gelukt zijn. Even kijken, waar zal ik beginnen?

M'n Rhonda trilogie is een donkere, psychologische beeldroman geworden. Een "getekend" meisje een kleine honderdvijftig pagina's lang op de vlucht voor zichzelf en haar gekmakende gevoelens van schuld over de dood van haar gestorven vader.

Een deel van  Rhonda's opgejaagde geest, een klein beetje geholpen door wat stimulerende middelen,  grijpt in het eerste deel met beide handen de kans om "iemand anders te worden". Je vraagt je meteen af, hoeveel van Rhonda's "geheugenverlies" is eigenlijk toeval? Komt het dit meisje namelijk, diep van binnen,  niet heel goed uit om helemaal overnieuw te mogen beginnen? In zo'n perfect passend nieuw leven nog wel?

De  maffia, politie en pers symboliseren binnen de roman, m.i., Rhonda's demonen. De maffia vertegenwoordigt  Rhonda's donkere verleden. Misdaad en slechtheid. De pers staat voor haar angst voor "ontmaskering" en de politie symboliseert "straf". Het is natuurlijk een beeldverhaal, dus elk van die demonen heb ik geconcretiseert. Koffertjes met geld, een stalkende ex-minnaar enzo.

Rhonda's monlologue interieur geven een constante inkijkje in het wankele geheugen en verwarring van onze protagonist.  De lezer kan op deze manier, gedurende het hele verhaal, Rhonda's tocht terug naar "zichzelf" van "binnenuit" volgen. Hoewel ik natuurlijk  erg m'n best doe de strip te camoufleren als avonturenstrip, staat de psychologische ontwikkeling van Rhonda's karakter in deze strip wel heel duidelijk centraal. Ik geef de plot in het begin van album drie immers al weg.  Toegegeven. Het tweelingthema IS natuurlijk een beetje flauw, maar past wel erg mooi bij deze uitwerking. Ik kon het niet laten.

De "sidestory" over de anonieme CIA agent Mac wilde ik erin hebben als tegenhanger van het nogal emotionele hoofdverhaal. Mac's blinde ambitie en  totale rationaliteit moesten op de achtergrond Rhonda's verhaal telkens verder helpen, maar ook tegelijk een beetje "aarden". Het "moord op Kennedy" thema zit hier natuurlijk overal doorheen.  Ik maak in de strip een nieuwe mix van Maffia, CIA, Marilyn Monroe en het hele complotdenken, en plaats daarmee tegelijk ook alles mooi in deze periode. Spoiler: Een moord  op een hoge politicus komt in de slotfase ook nog even langs!
Beide mensen ontmoeten elkaar in de strip trouwens nooit echt, maar hebben uiteindelijk wel een enorme invloed op elkaars leven. Volgende keer meer.